OPENBARE LEZING OVER HET VERLOREN SYMBOOL VAN DAN BROWN

vrijmetselarij Den Haag

Een verslag, door Marion Altena, romanschrijfster en fotografe.

Marion Altena

De lijntjes tussen informatie en actie en tussen mensen onderling zijn de laatste paar jaar door de opkomst van de social media steeds korter geworden. Contact leggen met een jou nog niet bekend iemand hoeft bijvoorbeeld tegenwoordig niet veel meer om het lijf te hebben dan het typen van één zinnetje, gevolgd door een muisklik om de boodschap te verzenden. Zo gebeurde het een tijdje geleden dat ik op Twitter Rudolph Kroon (Voorzittend Meester van Loge L’Union Frédéric in Den Haag) tegenkwam en wij besloten elkaar te gaan ‘volgen’. We kwamen in gesprek, via de mail, hij kreeg mijn kunstboek Zielstocht om eens in te kijken en ik las een aantal van zijn blogs over de Vrijmetselarij.

Zijn uitnodiging voor de openbare lezing in het gebouw van de Haagse Loges over Het Verloren Symbool van Dan Brown op 21 mei jl. ging dan ook niet aan mijn oog voorbij en samen met een vriendin besloot ik er naartoe te gaan. Een mooie gelegenheid om te luisteren en te delen. Leuk was natuurlijk ook dat Rudolph en ik elkaar daar voor het eerst ‘in het echt’ de hand zouden kunnen schudden.

De ontvangst binnen, met koffie en thee in het café ‘De Zevende Graad’ kwam erg hartelijk op me over en we raakten onmiddellijk in gesprek met verschillende mensen. De aanwezigen bestonden ongeveer voor de helft uit vrijmetselaars en voor de andere helft uit genodigden van buiten. De sfeer die er heerste kan ik denk ik het best omschrijven als ‘vol vriendelijke nieuwsgierigheid’. Ik merkte de afwachtende opwinding van de niet-Vrijmetselaars, die benieuwd waren wat ze te zien en te horen zouden krijgen van de leden van de Loges en of die nieuwe informatie zou aansluiten bij het beeld dat ze tot nu toe hadden van de Vrijmetselarij. En bij de Vrijmetselaars zelf proefde ik een nieuwsgierigheid die eigenlijk grotendeels over hetzelfde ging: “Wat vinden ze van ons en wat zal hun reactie zijn op de nieuwe dingen die ze vanmiddag over ons gaan leren?” 

Paul Marselje

Paul Marselje, zelf ook Vrijmetselaar, was degene die de lezing over de roman van Dan Brown zou geven. We zaten met ongeveer 25 mensen in een zaal waar normaal gesproken wellicht vergaderingen worden gehouden, maar vooral ook de zgn. Comparities. Dat zijn bijeenkomsten waar men met elkaar filosofeert en spreekt over zaken die van belang zijn voor een Vrijmetselaar, zaken die hem/haar interesseren. Daar gaat men samen de diepte in, op zoek naar datgene dat een mens kan verrijken, daar denkt men na over de zoektocht naar het Licht. Bij een Comparitie horen een aantal regels en handelingen en om ons, genodigden, iets daarvan te laten zien werd een deel van die gang van zaken gebruikt tijdens de lezing en het daarop volgende groepsgesprek. Symbolen als het Zuiden, Oosten, Noorden en Westen werden gebruikt en bijvoorbeeld het opstaan en de hand op het hart leggen tijdens het spreken (als teken van trouw). Een kijkje in een geheel nieuwe wereld, voor een aantal van ons…

Aan het eind van de lezing en het groepsgesprek was er voor belangstellenden gelegenheid om een kijkje te nemen in de tempelruimte van de Blauwe Loges (de eerste drie graden) en ten slotte ontmoetten we elkaar weer in café De Zevende Graad, om de middag met een hapje en een drankje af te sluiten.

Paul Marselje hield tijdens zijn lezing een paar specifieke dingen tegen het licht. Wat Dan Brown in Het Verloren Symbool over de Vrijmetselarij heeft geschreven bijvoorbeeld. Van daaruit was de overstap natuurlijk makkelijk gemaakt naar wat de media en de maatschappij in het algemeen over de Loges denken. Veel van de vragen tijdens het groepsgesprek gingen daar dan ook over. Wat mij echter vooral is bijgebleven van deze ontmoeting is dat ik me ben gaan realiseren dat er bij de Vrijmetselarij twee manieren zijn waarop men symbolen benadert. Je hebt de vaststaande symbolen die bij de Ritualen (tijdens de bijeenkomsten in de tempel) worden gebruikt. En dan zijn er de symbolen die wellicht in gedachten opkomen tijdens het praten over hoe je een beter mens kunt worden, tijdens Comparities of gewoon in café De Zevende Graad.

Die laatste soort, ik noem ze maar even ‘de nieuwe symbolen’, kunnen denk ik een mooie aanleiding vormen voor gesprekken tussen buitenstaanders en Vrijmetselaars. Mits we erkennen dat die symbolen niet het doel op zich zijn in dit leven, maar vooral een middel waar we dankbaar gebruik van mogen maken.    

Marion Altena, donderdag 26 mei 2011.